هوای رفتن 2

Photo By: stefant.ro

وقتی دنیا اینو میخاد که من مخصوصا بسوزم

چیکار کنم؟ دلمو با نخ سوزن بدوزم؟

هوای رفتن

Photo by: Yeganeh Tajer

هوای رفتن به سر دارم

هوای دوری از این خاک، از این آب، از این مردم

آنجا، آن دورترها

شاید چیزی باشد

که بوی عشق دهد

شاید انسانیت هنوز آنجا دِمُده نشده باشد

شاید آنجا آنقدر سرد و مرطوب نباشد

که دوستی هایش نم کشیده باشد

می روم که شاید

خدا را در آن دوردست ها بیابم

بیچاره سهراب هم هوای رفتن داشت

قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از اين خاك غريب
كه درآن هيچكسي نيست كه در بيشه عشق
قهرمانان را بيدار كند
***
قايق از تور تهي
و دل از آرزوي مرواريد
همچنان خواهم راند
نه به آبي ها دل خواهم بست
نه به دريا - پرياني كه سر از آب بدر مي آرند
و در آن تابش تنهايي ماهي گيران
مي فشانند فسون از سر گيسوهاشان
***
همچنان خواهم راند
همچنان خواهم خواند
دور بايد شد، دور
مرد آن شهر اساطير نداشت
زن آن شهر به سرشاري يك خوشه انگور نبود
هيچ آيينه تالاري، سرخوشي ها را تكرار نكرد
چاله آبي حتي، مشعلي را ننمود
دور بايد شد، دور
شب سرودش را خواند
نوبت پنجره هاست
***
همچنان خواهم خواند
همچنان خواهم راند
پشت درياها شهري است
كه در آن پنجره ها رو به تجلي باز است
بام ها جاي كبوترهايي است، كه به فواره هوش بشري
مي نگرد
دست هر كودك ده ساله شهر، شاخه معرفتي است
مردم شهر به يك چينه چنان مي نگرند
كه به يك شعله، به يك خواب لطيف
خاك، موسيقي احساس ترا مي شنود
و صداي پر مرغان اساطير مي آيد در باد
***
پشت درياها شهري است
كه در آن وسعت خورشيد به اندازه چشمان
سحر خيزان است
شاعران وارث آب و خرد و روشني اند
***
پشت درياها شهري است
قايقي بايد ساخت
*****

سهراب سپهری

چشمانت برای من برق نداشت

Photo by: sarah.yusko

باید اعتراف کنم! گفتنش برای من سخت است و شنیدنش برای تو

می دانی؟! ... تازه می فهمم حقیقت نبودن امروزم را

تازه می فهمم که چرا هیچ وقت به چشمانت خیره نشدم، که عمق نگاهت را نمی دانم

هرگزنگفتم که نگاهی داری که با آن غریبی می کنم. نخواستم که بشکنی. گذاشتم که بروی و حالا من ماندم و این همه چشم روی کره خاکی و یک راز نگفته: اینکه چشمانت برای من برق نداشت

تو چه بهایی می پردازی؟

Photo by: Anfal

هر کس بهایی می پردازد

بعضی ها بهای رفتن

بعضی ها بهای ماندن

بعضی ها دلشان را می گذارند و می روند

بعضی ها می مانند بی دل بستن

بعضی ها دل می کنند و میروند

بعضی ها می مانند چون نمی توانند دل ببرند

دلنوشته های دلنشین

خوبم

Photo by: Mlle Mathilde

خوبم... خوبِ خوبِ خوب

خوب بودن مُسری است و خوب نبودن مُسری تر

حالا که دیگر بهانه ایی برای مبتلاتر شدن نیست

تا فرصتی هست

خوب می مانم

خوب می بینم

خوب می نویسم

میگن خدا جای حق نشسته

Photo by: Duarte Sergio

تو دغدغه های این روزات
یه رد پا افتاده بود
،رد پا رو که دنبال کردم... به آسمون

به پشت ابرها رسید

ممنونم

Photo by: Lauren Withrow, edited by: Yeganeh

واسه حسی که بِم دادی

واسه اون لحظه های ناب... ممنونم

اگرچه خیلی آسون رفتن از دستم

ولی من

تا مرز خوشبختی سفر کردم

باز گرد ای خاطرات کودکی

Photo by: .I Travel East.

باز گرد ای خاطرات کودکی

بر سوار اسب های چوبکی

خاطرات کودکی زیباترند

یادگاران کهن مانا ترند

درس های سال اول ساده بود

آب را بابا به سارا داده بود

درس پند آموز روباه و خروس

روبه مکار و دزد و چاپلوس

روز مهمانی کوکب خانم است

سفره پر از بوی نان گندم است

کاکلی گنجشککی باهوش بود

فیل نادانی برایش موش بود

با وجود سوز و سرمای شدید

ریز علی پیراهن از تن می درید

تا درون نیمکت جا می شدیم

ما پر از تصمیم کبری می شدیم

پاک کن هایی ز پاکی داشتیم

یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت

دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستانمان از آه بود

برگ دفتر ها به رنگ کاه بود

مانده در گوشم صدایی چون تگرگ

خش خش جاروی با پا روی برگ

همکلاسیهای من یادم کنید

باز هم در کوچه فریادم کنید

همکلاسی های درد و رنج و کار

بچه های جامه های وصله دار

بچه های دکه سیگار سرد

کودکان کوچک اما مرد مرد

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود

جمع بودن بود و تفریقی نبود

کاش می شد باز کوچک می شدیم

لا اقل یک روز کودک می شدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش

یاد آن گچ ها که بودش روی دوش

ای معلم نام و هم یادت به خیر

یاد درس آب و بابایت به خیر

ای دبستانی ترین احساس من

بازگرد این مشق ها را خط بزن

محمدعلی حریری جهرمی