دادگاه دل

هر آدمی‌ یه جور قضاوت می‌کنه، تو توی دنیای من مقصری و منم تو دنیای تو! شاید اگه تو بیای و از دنیای من به خودت نگاه کنی‌، به سخاوت من پی ببری. یه روزی تو هم توی دادگاه دلت به نفع من رای میدی

به خود رسیدن

باید از خودت شروع کنی

‌از خودت بگذری

از خودت به خودت دروغ نگی

از خودت بت نسازی

‌از خودت فرار نکنی

‌از خودت بی‌ خود بشی

‌تا به خودت برسی

‌

روحش شاد

روحش شاد

آخ یادش بخیر، یادش بخیر ، یادش بخیر، آااخ، یادش بخیر...

یادته تو ایوون لحظه‌ها می ایستادیمو ماه و سالو می دیدیم که چروک‌های ریزو درشت رویه صورته یادگریا می کشیدن، یادته؟

صدای پدربزرگ لابه لای بهار نارنجا جا موند...انگار همین دیروز بود که می گفت: هر سال که میاد و میره یه چین به صورته ما اضافه میشه و یه گره از دلمون وا میشه

ای کاش می شد جلوی حرکته ثانیه‌ها ایستاد...ولی چرا; میشه همپای ثانیه‌ها دویدو رفت! آره...آره، میشه تو پاگردیه کوچه بهارو تو عطره کاگل‌ها پیدا کردو همپای ثانیه‌ها پریدو دویدو رفت...پریدو دویدو رفت