اين روزها آرزو دزدى باب شده
آروزهايت را سفت هم كه بچسبى
باز هم مى قاپند و مى برند و برآورده مى كنند براى خودشان
بعد مى آورند مى كشند به رخت!

ساعت هاست رودل كرده ام
و عشق بالا مى آورم

گويى در اين دنيا
نقش نقاش گمنامى را دارم
كه بى هيچ چشم داشتى
طرح آمال و آروزها مى زند
و مانده است در حسرتِ شناخته شدن
مستر پيسِ خود
كه هنرمندانه ديوارِ ساده و بى نقشى
را مزين كرده
و به حس غرور آن ديوار
كه با افتخار
زيباييش
را به رخش مى كشد
غبطه مى خورد